Powtórka z fizykoterapii - Światłolecznictwo
Światłolecznictwo to jedna z dziedzin fizjoterapii, a konkretnie jednej z jej filarów, jaką jest fizykoterapia. Wykorzystuje ona do leczenia naturalne albo sztuczne źródła światła. Ta metoda terapii polega na naświetlaniu lampami, które w zależności od rodzaju generują różne promieniowanie. Emitowane promienie różnią się przede wszystkim wielkością energii i długością fali, co niesie za sobą różne efekty terapeutyczne.
Światłolecznictwo znajduje zastosowanie zarówno w profilaktyce jak i we wspieraniu procesów leczniczych. Leczeniu podlegają nie bezpośrednio choroby i zranienia - to raczej własne procesy regeneracyjne ciała zostają uaktywnione dzięki światłu. W ten sposób wspomaga się organizm, aby odbudował swoją równowagę. Terapia świetlna jest doskonałym uzupełnieniem tradycyjnych metod leczenia.
Terapia światłem przyczynia się do poprawy ukrwienia oraz odżywienia komórek. Dodatkowo wspomaga przemianę materii i zmniejsza napięcie mięśni.
Od wieków uważa się, że promienie słoneczne mają korzystny wpływ na leczenie wielu schorzeń, sprzyjają też dobremu samopoczuciu i dodają energii witalnej. Już w starożytności zauważono korzystny wpływ światła słonecznego na organizm ludzki, oraz że jego brak może być przyczyną wielu chorób. Zanim wprowadzono obecnie używane lampy terapeutyczne, wykorzystywano do terapii światło naturalne. Co ciekawe, w XIX wieku helioterapia, czyli terapia słońcem, była powszechnie wykorzystywana do leczenia gruźlicy.
W tym dziale medycyny wykorzystujemy między innymi:
- promieniowanie podczerwone
- promieniowanie ultrafioletowe
- terapię kolorami
- światło spolaryzowane- lampa bioptron
- laseroterapię
Autorem tekstu jest Kacper Zaborski.
Bibliografia:
- https://fizjoterapeuty.pl/category/fizjoterapia/fizykoterapia/swiatlolecznictwo
- https://fizjotechnologia.com/dziedziny-fizjoterapii/swiatlolecznictwo
Komentarze
Prześlij komentarz