Fizjoterapia jest wszędzie! - Geriatria


Geriatria to dział medycyny poświęcony chorym osobom starszym (po 65 roku życia). Ze względu na brak działań niepożądanych szczególnie ważną rolę w geriatrii odgrywają niefarmakologiczne metody leczenia, w tym np. fizjoterapia geriatryczna. Celem wszelkich działań, które podejmowane są w pracy z pacjentami geriatrycznymi, jest osiąganie jak najlepszej sprawności funkcjonalnej tych osób. Sprawność funkcjonalną należy rozumieć tutaj jako samodzielność, niezależność osób starszych w życiu codziennym. Wdrożenie właściwego programu fizjoterapii może znacząco usprawnić pacjentów geriatrycznych, poprawić ich mobilność, sprawność, a w konsekwencji polepszyć jakość ich życia[3].

 

Specyfika pracy z pacjentem geriatrycznym.

 

Na specyfikę pracy z osobami starszymi wpływa wiele czynników:

  • wielochorobowość (inaczej polipatologia, to współwystępowanie kilku przewlekłych chorób, co niewątpliwie utrudnia prowadzenie fizjoterapii, gdyż w przypadku każdej z występujących patologii należy niezależnie rozważyć wszystkie wskazania i przeciwwskazania do poszczególnych działań fizjoterapeutycznych, następnie należy wszystkie je uwzględnić podczas planowania schematów postępowania)[3];

     

  • nakładanie się zmian chorobowych będące konsekwencją procesu starzenia się (odróżnienie tych zmian stanowi jedno z wyzwań geriatrycznych, gdyż w starości bardzo trudne jest postawienie granicy między fizjologią a patologią)[3];

     

  • osłabienie procesów poznawczych (trudności w rozumieniu, uczeniu się, zapamiętywaniu), zespoły psychogeriatryczne[2];

     

  • upośledzenie pracy narządów zmysłów związane z procesem starzenia się[2];

     

  • brak motywacji, zaburzenia nastroju[2];

     

  • mniejszy potencjał rehabilitacyjny (możliwości regeneracyjne i kompensacyjne osób starszych w porównaniu z osobami młodymi są znacznie ograniczone, dlatego w programowaniu rehabilitacji pamiętajmy o wyznaczaniu realnych do osiągnięcia celów)[2];

     

  • zaburzenia równowagi i koordynacji (ćwiczenia z pacjentami geriatrycznymi trzeba prowadzić w bezpiecznych pozycjach, często z asekuracją)[2];

     

  • rehabilitacji i związanej z nią aktywności fizycznej często towarzyszą obawy (pacjentów oraz personelu medycznego) przed skróceniem czasu pozostawania w łóżku po unieruchomieniu lub obawy przed podejmowaniem większych wysiłków[2];

     

  • duży nacisk w pracy ze starszym pacjentem należy położyć na zapobieganie bezczynności ruchowej (hipokinezji) i jej skutkom[2].

Testy służące do oceny sprawności funkcjonalnej osób starszych.

 

Do oceny pacjentów geriatrycznych bardzo pomocne jest zastosowanie wystandaryzowanych skal międzynarodowych, które należy zastosować, aby ocenić:

  • sprawność funkcjonalną (skala ADL, skala Barthel, skala IADL, Pomiar Niezależności Funkcjonalnej FIM, Wskaźnik Funkcjonalny „Repty”);

  • funkcje poznawcze (skala MMSE);

  • chód i równowagę (Test Up and Go, skala Tinetti, skala równowagi Berga);

  • siłę mięśniową (skala Lovetta);

  • natężenie bólu (skala VAS, skala NRS)[3].


Zalecenia WHO dotyczące aktywności fizycznej osób starszych.

 

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wydała zalecenia, dotyczące minimalnej aktywności fizycznej osób starszych, które obejmują:

  • 5 razy w tygodniu po 30 min umiarkowanej aktywności fizycznej

lub

  • 3 razy w tygodniu po 20 min intensywnego wysiłku fizycznego

lub

  • kombinacja umiarkowanej i intensywnej aktywności fizycznej (częstotliwość oraz czas aktywności zależne od proporcji wysiłku umiarkowanego i intensywnego)

oraz

  • 8-10 ćwiczeń oporowych po 8-12 powtórzeń każdego ćwiczenia co najmniej 2 razy w tygodniu 

oraz

  • ćwiczenia równoważne i poprawiające gibkość.

Należy pamiętać również, że cały wysiłek może być podzielony na mniejsze części, np. marsz 3 razy dziennie po 10 minut [3].


Przykłady wysiłków o umiarkowanej intensywności.

 

Za wysiłek o umiarkowanej intensywności uważa się taki wysiłek, w czasie którego dochodzi do 3-6-krotenego wzrostu zużycia tlenu (3-6 METs) w porównaniu ze spoczynkowym, co powoduje zauważalny wzrost tętna i są to takie aktywności jak:

  • szybki marsz;

  • taniec;

  • praca w ogrodzie;

  • prace domowe;

  • gry i zabawy z dziećmi;

  • spacery z psem;

  • przenoszenie przedmiotów, dźwiganie do 20 kg [3].


Przykłady wysiłków o dużej intensywności. 

 

Za wysiłek o dużej intensywności uważa się taki wysiłek, w czasie którego dochodzi do co najmniej 6-krotnego wzrostu zużycia tlenu (>6 METs) w porównaniu ze spoczynkowym, co powoduje przyspieszenie oddechu i znaczny wzrost częstości skurczów serca. Przykładami wysiłków o dużej intensywności są:

  • bieg;

  • marsz pod górę;

  • szybka jazda na rowerze;

  • aerobik;

  • szybkie pływanie;

  • gry sportowe (piłka nożna, siatkówka, koszykówka);

  • przenoszenie przedmiotów, dźwiganie powyżej 20 kg [3].


Efekty ćwiczeń fizycznych u pacjentów starszych są stosunkowo krótkotrwałe, w związku z tym ważne jest dbanie o regularność ich wykonywania. Dlatego ustalaniu programu aktywności dla osoby starszej powinna towarzyszyć promocja aktywności ruchowej. Dokładne przedstawienie pacjentom korzyści wykonywanych aktywności oraz wyjaśnianie wątpliwości dotyczących bezpieczeństwa ćwiczeń jest bardzo ważne w pracy z pacjentami geriatrycznymi, ponieważ pozwoli na stworzenie odpowiedniej motywacji do systematycznego stosowania ćwiczeń fizycznych[3]. Należy pamiętać również, że aktywność fizyczna, która jest wykonywana w młodości, ma wpływ na pozytywne starzenie się. Do około 30 roku życia kształtuje się nasza wydolność fizyczna i koordynacja ruchowa, dlatego fizjoprofilaktyka powinna rozpocząć się już w młodości, gdy kształtują się nasze zdolności motoryczne[1]. Zadbajmy już dziś o naszą dobrą jakość życia w przyszłości :)

 


Autorem tekstu jest Paulina Malinowska.  


BIBLIOGRAFIA

  1. Borowicz A. M., Wieczorowska-Tobis K. Fizjoterapia w geriatrii. Atlas ćwiczeń. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2013: 21-22.

  2. Olszewski J. Fizjoterapia w wybranych dziedzinach medycyny. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011: 345-349

  3. Wieczorowska-Tobis K. Fizjoterapia w geriatrii. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011: 5, 6, 9, 18, 19, 43-62.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Powtórka z fizykoterapii - Galwanizacja

Fizjoprzedmioty na Umedzie - Kształcenie ruchowe i metodyka nauczania ruchu

Fizjoprzedmioty na Umedzie - Medycyna fizykalna